sábado, 10 de outubro de 2009


Sabe-me a Alma a Doce Encanto
Ternura
Espanto
De te olhar e te saber...sabe-me
a Lua a noite clara
Alada
Serena
De te ver e reconhecer...sabe-me
o Espiríto a Teatro da Vida
a Subida...
...Iludida?


Sabe-me a rosas azuis.

Sabe-me a Vida a brancura desvendada.

Por detrás de teus olhos
escolhos
marinhos
encontro a Verdade.

É em teus Olhos
que se me desvenda a Alma,
que se me revelam os caminhos,
que se me abrem etapas
que ainda...apenas...adivinho.

É aqui, é agora,
que a noite aflora no momento
indivisível
em que procuro
o teu olhar.

Sabes amar?

Lá fora, na noite de breu,
caminham passos que ecoam aqui.

Se o que ouço é teu...
e espero

aqui

nesta noite

por ti...

É porque aí, onde estás,
seguro e desencantado,
encontro um pedaço que deixei
atrás...atrás da noite
e atrás do dia
numa certeza que alumia
e me faz reencontrar-

-te....

(Poema meu)

2 comentários:

  1. Muito bom, Susana.
    Um bom Domingo e uma beijoca

    ResponderEliminar
  2. Lindo poema, fico pensando: é por sincronicidade ou inspiração, quem sabe ambos se uniram para que este poema tenha sido publicado exatamente hoje que temos uma Lua Azul?
    Seja como for o seu canto nos encanta neste dia.

    ResponderEliminar